Dictada occitana 2019 : les textes pour le Cantal

ET N’OUBLIEZ PAS DE VOUS INSCRIRE auprès de Découvertes occitanes :
passez à la librairie, ou téléphonez (04 71 43 33 69) ou envoyez un courriel !

SAINT-MARTIN-VALMEROUX, LAROQUEBROU, MONTSALVY, PLÉAUX, VIC-SUR-CÈRE, MUR-DE-BARREZ :
La Pendula, extrait de Louis Laussin, éditions du Convise (2018).

Dins l’ostau la pendula es coma una patrona
Que velha nuèch e jorn e nuèch e jorn s’ausís.
Nos ditz de prendre garda e que lo temps fugís
E, se l’escotèm pas l-i a dels còps que marrona.*

Amb aquel èr seriós que jamai l’abandona,
Amb sa figura blanca e son front que lusís,
Son batament tranquille e sa voès que bronzís,
Dins sa rauba de fau, diriatz una persona.**

Las oras de dolor, las oras de plaser,
Las oras de trabalh, las oras de leser,
D’al brèç jusqu’al tombèl, quau sap quantas ne’n sòna ?

Mès s’aviam lo bon sens d’escotar lo conselh
Del balancièr de coire en fòrma de solelh,
Sauriam mièlhs emploiar lo temps que Diu nos dòna !***
                                Loís Laussin (14 de julhet 1920)

* Fin de la dictada dels debutants (38 mots).
** Fin de la dictada dels mejans (70 mots).
*** Fin de la dictada dels confirmats (122 mots).

PAYS DE MASSIAC, RIOM et SAINT FLOUR
La Cantina, extrait de Lo Petiòt Nicolau per auvernhàs e velagués, Sempé et Goscinny, traduction occitane de Joan Ros, IMAV éditions (2018).

Les parents de Nicolas seront absents toute la journée et Nicolas doit pour une fois manger à la cantine. Il proteste, mais il se rend compte qu'il ne peut pas y échapper. Quand il arrive à l’école, il a la gorge serrée et une grande envie de pleurer… Mais finalement il trouve cela tout à fait à son goût !

   […] Quand las doas damas que trabalhan a la cusina passèron amb daus benèls plens de pan, ne’n prenguère una pèça, mas per çò que me fasiá paor que me puniguèsson se ne’n preniá pas. Puèissa aduguèron de saussisson, aquelh qu’ame ben.
    – Podètz parlar, diguèt lo Bolhon, mas sans faire de brut.*
    Adoncas, tota lo monde se botèron a cridar elh còp, e lo tipe qu’èra assetat en fàcia nosautres nos faguèt espetar de rire, que se botèt a espiar guèrlhe en faire coma se trobava pas sa gòrja per i botar lo saussisson dedins. Puèissa aduguèron de rostit amb de purèa, e airosament que passèron tornar lo pan, que per panar la sauça, aquò es bien de biais.**
    – Qual vòl enquèra de purèa ? damandèt la dama.
    – Ieu ! cridèron totes.
    – Pausatz-vos, diguèt lo Bolhon. Si que non, vos defende de parlar. Comprés ?
    Mas tot lo monde contunhèron de parlar, que lo Bolhon a ben mai de biais a taula qu’en recrè. Puèissa, avem agut de flan, e quò, èra bravament bòn ! Ne’n prenguère dos còps, coma per la purèa.***

* Fin de la dictada dels debutants (51 mots).
** Fin de la dictada dels mejans (118 mots).
*** Fin de la dictada dels confirmats (182 mots).